ابرهای کریم

از تو

دور می شوم

دست ها عقیم می شوند

ابرها کریم !

فردا

جاده های فرا دست

کوچه های فرو دست

بن بست می شود

فردا

همه جا یکدست می شود

روح مجروح

پرستار من باش

بیا باندپیچی کن این روح را

نوازش کن این روح مجروح را !

حسودی

حسودی می کنم به صبح

که هر آینه

خود را در تو می بیند !

سبک اصفهان

پشت پلک تو  زاینده رود است

چشم های تو  نقش جهان است

سبک معماری ات  اصفهان است !

جنون تازه

اجتناب ناپذیر است

نمی شود

نه ، نمی شود

تو

در رگ تمام لحظه های من

خون تازه ای !

صبحگاه آفرینشی !

جنون تازه ای !

اوقات تلخی

حوای من !

اوقات تلخی های تو

با چای شیرین هم

شیرین نمی شود

باز با تو

من از روز آغاز با تو ...

کبوتر اگر با کبوتر

دلم باز با تو !

برای تو

نه از بیم آتش

نه شوق بهشت

برای تو می خواهمت ای عزیز!

برای تو خواهم نوشت

قطب شمال

زمستان ، نه

کولاک قطب شمال است

... اگر چشم هایت نباشد !