جهان تشنه

جهان ،تشنه ی سیصد و سیزده قطره باران

از آن ابر رحمت

بباران

بباران

بباران

بباران

بهار 2

چه اسفندها دود شد

چه آجیل هایی شکستیم

بهار آمد

اما دخیلی نبستیم!

بهار 1

بهار

چه بی حوصله می آید

تو نیستی تا سال را تحویل بگیری

تنها پلاک توست

که چراغ تکلیف مادر را روشن می کند...

دست های عقیم

از تو دور می شوم

دست ها عقیم می شوند

ابرها کریم

وقتی تو نیستی

وقتی تو  نیستی

بالاتر از سکوت

صدایی نیست!

غمهای چار فصل

این سال ها

اندوه

هر چار فصل زندگی با ماست

پاییز و فروردین نمی داند

سرما و گرما هم...

این روزها

با یاد غم های تو دلشادم

آباد آبادم

مثل شب

مثل شب، سیاه

مثل شب، بلند

یلدا برای ترجمه ی گیسوان توست!

پاییز پرتقالی

در خش خش برگ های نارنجی رنگ

پاییز چه قدر پرتقالی شده است

نقاشی یک نقشه ی قالی شده است

برادران ناتنی

مرگ و زندگی برادرند

برادران ناتنی

مرگ

      روی سنگ قبرها

زندگی

        روی ابرها

تا صبح

شب

پیش تو تا صبح بیدار است

وقتی تو باشی

خواب می خوابد

شب

روزها خواب است

شب ها کنار کهکشان گیسوان تو

تا صبح

با ماه رویت گفت و گو دارد

شب

روز می خوابد...