شاعران پرنده اند

پرنده ها چه قدر شاعرند

با درخت و آسمان و باد همنفس

شاعران پرنده اند

پرندگان در قفس !

چه قدر زود

آتش و جنگل است روزهای من

ناگهان چه قدر زود !

ناگهان چه قدر دود !

بهار بی حوصله

بهار

بی حوصله می آید

نیستی تا سال را تحویل بگیری

تنها پلاک تو

چراغ تکلیف مادر را روشن می کند !

سرگذشت من

چوب ، آتش ، باد ، خاکستر

ابر ، باران ، رود

سرگذشت من چه خواهد بود!؟

دچارت شده ام

چند وقت است دچارت شده ام

چند وقت است دلم می لرزد

آسمانم ابری

پر و بالم خیس است

شعرهایم کال اند

با تو باید برسند

دست هایم سردند

به تو باید برسند !

کمی بیشتر

کمی هم بیشتر از حد لازم

دوستت دارم

تو آیا هم ؟

زمستان- بهار

گاهی آرام

گاه توفانی

گاهی ابری

و گاه بارانی

پیش بینی نمی شوی اصلا

به زمستان- بهار می مانی !

حتی عشق ...

تا اطلاع ثانوی

این جاده مسدود است

حتی ورود عشق هم ممنوع !

حال دلم در دست تعمیر است

امروز هم دیر است

ابرهای کریم

از تو

دور می شوم

دست ها عقیم می شوند

ابرها کریم !

فردا

جاده های فرا دست

کوچه های فرو دست

بن بست می شود

فردا

همه جا یکدست می شود